нарица́ющїйсѧ

нарица́ющїйсѧ [нарицающийся]

ГлтНЗ (καλούμενος, qui vocatur) – называемый. Деян 10:1 со́тникъ ѿ спі́ры нарица́ющїѧсѧ і҆талі́йскїѧ.

чс 1

gr нарица́тися: V,ipf,intr,med; °

См| нарица́тисѧ

См. нарица́емый