недꙋ́жный

недꙋ́жный [недужный]

od Больной

САР-1 ‹Неду́жный›, ная, ное. ‹Неду́женъ›, жна, жно. прил. Сл.
Болящій; болѣзнію, недугомъ одержимый.
‹Мазаху масломъ многи недужныя, и исцѣлѣваху›. Марк. VI. 13.
‹Отвѣща ему недужный: ей Господи›. Іоан. V. 7.
→САР-1 т.2, с.787

ГлтНЗ (ἄῤῥωστος, male valens; κακῶς ἔχων, male affectus; ἀσθενῶν, infirmus; ἀσθενής, ægrotus; ἀσθενείας, infirmatis) – недужный: больной. Мф 14:14 и҆ и҆сцѣлѝ недꙋ̑жныѧ (ἄρ.) и҆́хъ.

Дерив Прил. к недꙋ́гъ

чс 4 ЕВ=1 ЕВБ=1 МнК=1 Трб=1

gr неду́жный: A; plen,sg,m,nom/acc