незаблꙋ́дный

незаблꙋ́дный [незаблудный]

Фл ‹Незаблудный›. Совр. нет. ▸ Который не заблуждается. ◂ Мин. 1096 г., Л. 48.≈

чс 5 МнК=1 СлП=1

gr незаблу́дный: A; plen,sg,m,nom/acc