немѧте́жный
немѧте́жный [немятежный]
Фл ‹Немятежный›, ‹немятежне›, ‹немятежно›. Совр. нет. ▸ Спокойный, не склонный к мятежам. ◂ Гр. Наз. XI в., 48.
чс *
gr немяте́жный: A; :
немѧте́жный [немятежный]
Фл ‹Немятежный›, ‹немятежне›, ‹немятежно›. Совр. нет. ▸ Спокойный, не склонный к мятежам. ◂ Гр. Наз. XI в., 48.
чс *
gr немяте́жный: A; :