немѧте́жный

немѧте́жный [немятежный]

Фл ‹Немятежный›, ‹немятежне›, ‹немятежно›. Совр. нет. ▸ Спокойный, не склонный к мятежам. ◂ Гр. Наз. XI в., 48.

чс *

gr немяте́жный: A; :