неразлꙋче́нный

неразлꙋче́нный [неразлученный]

Фл ‹Неразлучен(н)ый›. Совр. нет. ▸ Неразлучный, неразделимый. ◂ Мин. 1096 г., Сент., Л. 10. Супр., 28, 20.

чс 1 ТрЦ=1

gr неразлуче́нный: A; plen,sg,m,nom/acc