неѡсвѧще́нный
неѡсвѧще́нный [неосвященный]
Фл ‹Неосвящен(н)ый›. Совр. нет. ▸ Не получивший посвящения; не имеющий святости. ◂ Прав. митр. Кир., 6.
чс *
gr неѡсвяще́нный: A; :
неѡсвѧще́нный [неосвященный]
Фл ‹Неосвящен(н)ый›. Совр. нет. ▸ Не получивший посвящения; не имеющий святости. ◂ Прав. митр. Кир., 6.
чс *
gr неѡсвяще́нный: A; :