собрата́ничь

собрата́ничь [собратаничь]

СЦРЯ ‹собрата́ничь› ‹а›, с. м. Церк. ▸ Двоюродный братъ. ◂ Маіумскій Косма собратаничь Іоанну. Прол. Дек. 4.

Фл ‹Собратанич(ь)›. Совр. нет. ▸ Двоюродный брат. ◂ Прол. Дек., 4.≈

чс -