стѣна́тый

стѣна́тый [стенатый]

od огражденный стенами

Дч* прил. огражденный стенами. созда̀ гра́ды стѣна̑ты во і҆ꙋде́и (2 Пар. 11, 5; 33, 14).

СЦРЯ ‹стѣна́тый› ‹ая›, ‹ое›, — ‹тъ›, ‹а›, ‹о›, пр. Церк. ▸ Огражденный стѣнами. ◂ Созда грады стѣнаты. 2 Парал. XI. 5.

Фл ‹Стенатый›. Совр. нет. ▸ Огражденный стенами. ◂ 2 Пар. 11, 5.

чс *

gr стѣна́тый: A; :