стѣна́тый
стѣна́тый [стенатый]
od огражденный стенами
Дч* прил. огражденный стенами. созда̀ гра́ды стѣна̑ты во і҆ꙋде́и (2 Пар. 11, 5□; 33, 14).
СЦРЯ ‹стѣна́тый› ‹ая›, ‹ое›, — ‹тъ›, ‹а›, ‹о›, пр. Церк. ▸ Огражденный стѣнами. ◂ Созда грады стѣнаты. 2 Парал. XI. 5.□
Фл ‹Стенатый›. Совр. нет. ▸ Огражденный стенами. ◂ 2 Пар. 11, 5.
чс *
gr стѣна́тый: A; :