тѧ́жкїй
тѧ́жкїй [тяжкий]
od трудный, тяжелый, тяжкий, 2. лютый, свирепый, страшный
Дч* прил. трудный, тяжелый; иногда: лютый, свирепый, страшный. вни́дꙋтъ во́лцы тѧ́жцы въ ва́съ (Деян. 20, 29□).
Дч* ‹тѧ́жцѣ› прил. тяжелы. и҆ ѻ҆́чи є҆гѡ̀ нача́ста тѧ̑жцѣ бы́ти, и҆ не можа́ше зрѣ́ти (1 Цар. 3, 2□).
чс 18 МнС=1 МнК=2 ТрП=6 Мол=1 Сол=2 Проч=2