ѡ҆срами́тисѧ
ѡ҆срами́тисѧ [осрамитися]
Фл ‹Осрамляться› (совр. устар.), ‹осрамиться›. ▸ Стыдиться, позориться. ◂ Супр., 258, 12. Изб. 1076 г., 67 об. 3–4.
Дерив Сов. вид к ѡ҆срамлѧ́тисѧ
чс -
См. ѡсрамля́тися:
ѡ҆срами́тисѧ [осрамитися]
Фл ‹Осрамляться› (совр. устар.), ‹осрамиться›. ▸ Стыдиться, позориться. ◂ Супр., 258, 12. Изб. 1076 г., 67 об. 3–4.
Дерив Сов. вид к ѡ҆срамлѧ́тисѧ
чс -
См. ѡсрамля́тися: