ѳеласа́ръ

ѳеласа́ръ [феласар]

Ник [ѳелерса́съ, ѳелариса̀, ѳеласа́ръ] ‘Фелерс’ (2 Езд 5:36). См. Тел-Харша(?). [См.Тел-Мелах ѳелмеле́хъ, ѳелме́ѳъ]

чс 1

gr ѳеласа́ръ: S,m,inan,topn; sg,nom/acc