ѹ҆мꙋжи́тисѧ

ѹ҆мꙋжи́тисѧ [умужитися]

СЦРЯ ‹умужи́тися› гл. воз. сов. Церк. ▸ Сдѣлаться мужественнымъ; ободриться, осмѣлиться. ◂ Увѣдѣвши, яко Христа ради связани суть, и умужившися, примѣси и себе къ нимъ. Прол. Сент. 23.

чс -

См. ѹ҆мꙋжа́тисѧ