ѿгони́тисѧ

ѿгони́тисѧ [отгонитися]

САР-1 ‹Отгоня́юся›, ня́ешися, отгна́хся, отгна́тися. гл. стр. Сл.
Отженяемъ, отдаляемъ бываю.
‹Въ той часъ слово скончася на царѣ Навуходоносорѣ: и отъ человѣкъ отгнася›. Дан. IV. 30.
→САР-1 т.2, с.216

чс *

gr ѡтгони́тися: V,pf,intr,med; :