а҆рхїмаги́ръ

а҆рхїмаги́ръ [архимагир]

Дч* ‹а҆рхїмагі́ръ› сущ. греч. ἀρχιμάγειρος — начальник поваров, телохранителей или — воинов; начальник войска, главнокомандующий. Мадїа́не же прода́ша і҆ѡ́сифа во є҆гѵ́петъ пентефрі́ю є҆ѵнꙋ́хꙋ фараѡ́новꙋ, а҆рхїмагі́рꙋ (Быт. 37, 36). Въ мцⷭ҇ъ же пѧ́тый, въ седмы́й де́нь мцⷭ҇а, сїѐ лѣ́то девѧтоена́десѧть навꙋходоно́сора царѧ̀ вавѷлѡ́нска, прїи́де навꙋзарда́нъ а҆рхїмагі́ръ, ра́бъ царѧ̀ вавѷлѡ́нскагѡ, во і҆ерⷭ҇ли́мъ (4 Цар. 25, 8).

СЦРЯ ‹архимаги́ръ› ‹а›, с. м. Церк. ▸ Главный поваръ; начальникъ надъ поварами. ◂ Даде ему архимагиръ пищу и дары. Іерем. XL. 5.

чс 3 Проч=3

gr архімагі́ръ: S,m,anim; sg,nom

См| а҆рхїмагі́ръ