благоꙋдо́бнѣ

благоꙋдо́бнѣ [благоудобне]

Фл ‹Благоудобный›, ‹благоудобно›, ‹благоудобне›. Совр. нет. ▸ Очень легкий, не трудный. ◂ ВМЧ, Сент., 1665.

Дерив Нар. к благоꙋдо́бный

чс 1 ЕВБ=1

gr благоудо́бнѣ: ADV;