богодарова́нный
богодарова́нный [богодарованный]
СЦРЯ ‹богодаро́ванный› ‹ая›, ‹ое›, — ‹нъ›, ‹а›, ‹о›, пр. Церк. ▸ Тоже, что ‹богода́нный›. ◂ Уврачуй мой умъ богодарованною твоею, Честная, благостію. Мин. мѣс. Мая 29.
Фл ‹Богоданный›, ‹богодатный›, ‹богодарованный›, ‹богодарный›. Совр. нет. ▸ Данный богом. ◂ Мин. Ноября, 25. Г. Ам., 251. Мин. Марта, 2. Панд. Ант. XI в., 69.
чс *
gr богодарова́нный: A; :