братолю́бный

братолю́бный [братолюбный]

Фл ‹Братолюбивый›, ‹братолюбный›, ‹братолюбно›. Совр. нет. ▸ Любящий брата, ближнего. ◂ Панд. Ант. XI в., 92, 123.

чс *

gr братолю́бный: A; :