дꙋ́жный

дꙋ́жный [дужный]

od радужный

СЦРЯ ‹ду́жный› ‹ая›, ‹ое›, пр. 1) ▸ Относящійся къ дугѣ. ◂ 2) Церк. ▸ Имѣющій видъ дуги. ◂ Видѣвше зарю, яко дужную, надъ монастыремъ. Прол. Авг. 14. 3) ▸ Совершающій въ теченіи своемъ путь дугою. ◂ Дужная стрѣльба. Ратн. Уст.

чс -

См. дуга́: