немерца́ющїй
немерца́ющїй [немерцающий]
od немеркнущий
Сд немеркнущий: спѧ́ща мѧ̀ сохранѝ немерца́ющимъ свѣ́томъ. дх҃омъ твои́мъ ст҃ы́мъ и во сне сохрани меня неугасающим светом, Духом Святым Твоим (млв веч 2). Ср. мерца́ти.
Фл ‹Немерцающий› (совр. устар.), ‹немерцаемый› и ‹немерцая› (совр. нет). ▸ Немеркнущий. ◂ Пять поуч., 93. Феод. Печ., Мол., 184.
чс 5 МнК=1 Мол=1 Сол=1
gr немерца́ющій: A; plen,sg,m,nom/acc