неѡбꙋзда́нный

неѡбꙋзда́нный [необузданный]

Фл ‹Необузданный›. ▸ Ничем не сдерживаемый; неукротимый. ◂ Жит. Пр. Уст., 129.

чс 1

gr неѡбузда́нный: A; plen,sg,m,nom/acc