питїѐ
питїѐ [питие]
Дч* ‹питїе́› сущ. (πότος) 1) пир, пиршество; 2) (πότος, πώματα) питье; 3) (νέκταρ) нектар (питье богов).
Фл ‹Питие›. ▸ Питье (совр. устар.); пир, пиршество (совр. нет); Син. пс., 101, 10. ◂ Гр. Наз. XI в., 3.
ГлтНЗ (πόσις, potus; πόμα, potus) – питие. Рим 14:17□ Нѣ́сть бо црⷭ҇тво бж҃їе бра́шно и҆ питїѐ.
чс 128 ВЗ=4 АП=1 АПБ=1 Час=3 Окт=5 МнП=3 МнО=1 МнС=2 МнК=14 ТрП=19 ТрЦ=4 Слж=1 СлП=2 Мол=1 Акф=4 Тип=5 Проч=24