преѡкаѧ́нный

преѡкаѧ́нный [преокаянный]

Фл ‹Преока(я)нный›. Совр. нет. ▸ Жалкий. ◂ Ник. Панд., сл. 3.

чс 1 Кан=1

gr преокая́нный: A; plen,sg,m,nom/acc

См| преѻкаѧ́нный