ха́ртїйца [хартийца]
СЦРЯ ‹ха́ртійца› ‹ы›, с. ж. Церк. ▸ ум. слова ‹ха́ртія›. ◂ Взимаше хартійцу ону. Прол. Февр. 15.
чс -
См. хартія́: