чꙋдоточи́вый

чꙋдоточи́вый [чудоточивый]

Фл ‹Чудоточный›, ‹чудоточивый›, ‹чудоточащий›. Совр. нет. ▸ Чудотворный. ◂ Прол. Июня, 26. Стих. XII в., 195.

чс -

См. чудоточи́ти:, чудото́чный:, чꙋдоточа́щїй