ѹ҆мѣ́ренный

ѹ҆мѣ́ренный [умеренный]

САР-1 ‹Умѣ́ренный›, нная, нное. ‹Умѣ́ренъ›, нна, нно. прил.
1) Наблюдающій умѣренность.
‹Человѣкъ умѣренный›.
‹Умѣренъ во время счастія›.
2) Средственный между излишествомъ и недостаткомъ.
‹Умѣренный огонь›.
‹Умѣренная стужа›.
‹Умѣренная пища›.
→САР-1 т.4, с.413

чс 1 Проч=1

gr умѣ́ренный: A; :

gr умѣ́ренный_2: A; plen,sg,m,nom/acc