бла́гостнѡ

бла́гостнѡ [благостно]

Фл ‹Благостный›, (‹благостно›, ‹благостне› — совр. нет). ▸ Добрый, милостивый, исполненный благости. ◂ Син. пс. 20, 4. Ав., Кн. обл., 648.

Дерив Нар. к бла́гостный

См. бла́гостный:, бла́гостнѣ: