благокра́сный

благокра́сный [благокрасный]

Фл ‹Благокрасный›. Совр. нет. ▸ Великолепный. ◂ Гр. Наз. XI в., 276.

Алекс ‹благокра́сный›, ая, ое, благолѣпный, сіяющій лѣпотою, Мин: мѣс: Авг: 31.

чс 2 МнК=1

gr благокра́сный: A; plen,sg,m,nom/acc