благоꙋгожде́нїе

благоꙋгожде́нїе [благоугождение]

Св делание кому-л. угодного.

Фл ‹Благоугождение›, ‹благоугожение›. Совр. нет. ▸ Угождение. ◂ ВМЧ, Янв., 46.

чс 4 Слж=1 Проч=2

gr благоугожде́ніе: S,n,inan; sg,nom/acc