благоꙋха́нный

благоꙋха́нный [благоуханный]

Фл ‹Благоуханный›. ▸ Ароматичный, издающий благоухание. ◂ Евх., 3 б. Изб. 1076 г., 35 об.

САР-1 ‹Благоуха́нный›, нная, нное. прил.
Благовонный.
‹Благоуханные цвѣты, масти›.
→САР-1 т.6, с.460

чс 6 МнК=2

gr благоуха́нный: A; plen,sg,m,nom/acc