благоꙋха́нный
благоꙋха́нный [благоуханный]
Фл ‹Благоуханный›. ▸ Ароматичный, издающий благоухание. ◂ Евх., 3 б. Изб. 1076 г., 35 об.
САР-1 ‹Благоуха́нный›, нная, нное. прил.
Благовонный.
‹Благоуханные цвѣты, масти›.
→САР-1 т.6, с.460
чс 6 МнК=2
gr благоуха́нный: A; plen,sg,m,nom/acc