бѣлова́тый

бѣлова́тый [беловатый]

САР-1 ‹Бѣлова́тый›, тая, тое. ‹Бѣлова́тъ›, та, то. прил.
Къ бѣлому цвѣту подхожій; нѣсколько бѣлый.
‹И разлучи въ той день козлы пестрыя и бѣловатыя и вся козы пестрыя и бѣловатыя›. Быт. XXX. 35.□
‹Бѣловатыя розы›.
→САР-1 т.1, с.442

чс *

gr бѣлова́тый: A; :