глаго́лющїйсѧ
глаго́лющїйсѧ [глаголющийся]
ГлтНЗ (λέγων ἑαυτοῦ, qui se dicit) – называющийся, именующийся. Откр 2:2□ и҆скꙋси́лъ є҆сѝ глаго́лющыѧсѧ (φάσκοντας, qui ѕеdiсtiсаnt) бы́ти а҆по́столы.
чс *
gr глаго́латися: V,ipf,intr,med; °
См| глаго́латисѧ