глаго́лющїйсѧ

глаго́лющїйсѧ [глаголющийся]

ГлтНЗ (λέγων ἑαυτοῦ, qui se dicit) – называющийся, именующийся. Откр 2:2 и҆скꙋси́лъ є҆сѝ глаго́лющыѧсѧ (φάσκοντας, qui ѕеdiсtiсаnt) бы́ти а҆по́столы.

чс *

gr глаго́латися: V,ipf,intr,med; °

См| глаго́латисѧ