грѣ́ѧти

грѣ́ѧти [греяти]

СЦРЯ ‹грѣ́яти› ‹грѣ́ю›, ‹грѣ́еши›, гл. ср. Церк. ▸ Тоже, что ‹грѣть›. ◂ Огню еже грѣяти и свѣту еже сіяти. Соб. III. 177.

Фл ‹Греяти›. Совр. нет. ▸ Греть. ◂ Супр., 92, 17. Жит. Ал. Ош., 121.

чс -

См. грѣ́ти:, грѣ́ѧтисѧ