достоѧ́ти [достояти]
od должно быть
Дч* должным быть (Матф. 12, 2□); дождаться.
Фл ‹Достояти›, ‹достоити›, ‹достоит› — безл. Совр. нет. ▸ Надлежит, следует, должно. ◂ Зогр., Остр., Л., 2, 49.
чс *
gr достоя́ти: V,ipf,intr; :