мандраго́ровъ

мандраго́ровъ [мандрагоров]

Фл ‹Мандрагоров›. Совр. нет. ▸ Прил. к ‘мандрагор(а)’. ◂ Быт., 30, 14.

Дерив Притяж. к мандраго́ръ

чс -

См. мандраго́ръ: