надме́нный [надменный]
Фл ‹Надменный›. ▸ Высокомерный, гордый. ◂ Ник. Панд., сл. 52 (по сп. XII XIV вв.).≈
Алекс ‹надме́нный›, кичливый, высокомѣрный.
чс *
gr надме́нный: A; :