стра́жба
стра́жба [стражба]
Дч* ‹стра́жба› сущ. (греч. φυλακή) — охрана чего-л. (Лук. 2, 8□); стерегущие (Деян. 12, 10□); время охраны (Матф. 24, 43□); смена стражи (Иов. 35, 10□; Плач. Иер. 2, 19□; Суд. 7, 19□; Исх. 14, 24□). и҆ ѡ҆ четве́ртѣй стра́жи нощнѣ́й прїи́де къ ни̑мъ, по мо́рю ходѧ́й, и҆ хотѧ́ше минꙋ́ти и҆̀хъ (Марк. 6, 48□).
чс 1
См| стражба̀