чаро́вный

чаро́вный [чаровный]

od волшебный, заколдованный

Дч* волшебный, наколдованный (Мин. мес. мая 31).

СЦРЯ ‹чаро́вный› ‹ая›, ‹ое›, пр. Церк. ▸ Волшебный, наколдованный. ◂ Отъ чаровныхъ напоеній невредимъ пребысть. Мин. мѣс. Мая 31.

Фл ‹Чаровный›. Совр. нет. ▸ Волшебный, относящийся к колдовству. ◂ Гр. Наз. XI в., 279.

чс *

gr чаро́вный: A; :