є҆пїтїмїа̀

є҆пїтїмїа̀ [епитимиа]

Алекс ‹епитиміа›, греч. значитъ: выговоръ со угроженіемъ, пеню, запрещеніе. Обстоятельное о епитиміяхъ церконныхъ разсужденіе смотри въ духовн: Реглам: при концѣ. Индѣ вмѣсто Епитиміи стоитъ правило. Служебн: о таин: покаянія.

САР-1 ‹ЕПІТІМІА̀›, міѝ. с. ж.Греч.
Духовное наказаніе.
‹Не поноси человѣку обращающуся отъ грѣха: помяни, яко вси есмы во епітіміахъ›. Сирах. VIII. 6.□
→САР-1 т.2, с.1011

чс *

gr епітіміа́: S,f,inan; :