ѡ҆клеве́товатисѧ

ѡ҆клеве́товатисѧ [оклеветоватися]

Фл ‹Оклеветаватися›, ‹оклеветоватися›. Совр. нет. ▸ Быть оклеветанным. ◂ Деян., 22, 30.

чс -

См. ѡклеветова́ти:, ѡ҆клеве́таватисѧ, ѡ҆клеве́тыватисѧ, ѡклевета́тися: