ѹ҆лыска́нїе

ѹ҆лыска́нїе [улыскание]

Дч* сущ. улыбка (Прол. март. 30).

СЦРЯ ‹улыска́ніе› ‹я›, с. ср. Церк. ▸ Тоже, что ‹улыба́ніе›. ◂ Откуду тебѣ таковое безпечаліе бысть въ часъ сей и сладкое улысканіе, не вѣмъ. Прол. Март. 30.

Фл ‹Улыскание›, ‹улыщание›. Совр. нет. ▸ Улыбка. ◂ Прол. Марта, 30. Пч., л. 117.

Алекс ‹улыска́ніе›, улыбка, усмѣшка, осклабленіе. Прол: Март. 30.

чс -