а҆лка́тельница

а҆лка́тельница [алкательница]

СЦРЯ ‹алка́тельница› ‹ы›, с. ж. Церк. ▸ Имѣющая сильное желаніе. ◂

Фл ‹Алкательница›. Совр. нет. ▸ Женск. к ‘алкатель’. ◂ СЦРЯ.

Дерив Женск. к а҆лка́тель

чс -

См. а҆лка́тель