воз̾ѡбижда́ти
воз̾ѡбижда́ти [возобиждати]
СЦРЯ ‹возобижда́ти› ‹да́ю›, ‹да́еши›; ‹возоби́дѣти›, гл. д. Церк. ▸ Отмщать за нанесенную обяду. ◂ Обиждающихъ не возобиждаше. Прол. Март. 17.
Фл ‹Возобиждати›, ‹возобидети›. Совр. нет. ▸ Отмщать за нанесенную обиду. ◂ Прол. Марта, 17.≈
Алекс ‹возобижда́ти›, ждаю, ши, обижать взаимно. Прол: Март: 17.
чс -
См. воз̾ѡби́дети