воз̾ѡбижда́ти

воз̾ѡбижда́ти [возобиждати]

СЦРЯ ‹возобижда́ти› ‹да́ю›, ‹да́еши›; ‹возоби́дѣти›, гл. д. Церк. ▸ Отмщать за нанесенную обяду. ◂ Обиждающихъ не возобиждаше. Прол. Март. 17.

Фл ‹Возобиждати›, ‹возобидети›. Совр. нет. ▸ Отмщать за нанесенную обиду. ◂ Прол. Марта, 17.≈

Алекс ‹возобижда́ти›, ждаю, ши, обижать взаимно. Прол: Март: 17.

чс -

См. воз̾ѡби́дети