высокогла́сный

высокогла́сный [высокогласный]

СЦРЯ ‹высокогла́сный› ‹ая›, ‹ое›, — ‹сенъ›, ‹сна›, ‹о›, пр. Церк. ▸ Тоже, что ‹велегла́сный›. ◂

Фл ‹Высокогласный›, ‹высокогласно›. Совр. нет. ▸ Громогласный. ◂ Мин. Мая, 25.

чс *

gr высокогла́сный: A; :