немѧте́жнѡ

немѧте́жнѡ [немятежно]

Фл ‹Немятежный›, ‹немятежне›, ‹немятежно›. Совр. нет. ▸ Спокойный, не склонный к мятежам. ◂ Гр. Наз. XI в., 48.

Дерив Нар. к немѧте́жный

чс 13 МнП=2 МнК=5 Тип=1 Проч=1

gr немяте́жнѡ: ADV;