праба́ба [прабаба]
od прабабушка, 2. Ева
Дч* ‹праба́ба› прабабушка, праматерь (Ева).
Фл ‹Прабаба›. Совр. нет. ▸ Прабабушка; прародительница. ◂ Мин. 1096 г., Сент., л. 105.
чс 1 МнК=1
gr пра́баба: S,f,anim; sg,nom
См| пра́баба