преднарица́ти

преднарица́ти [преднарицати]

od назначать, предопределять

Дч* назначать, предопределять. сотвори́ти, є҆ли̑ка рꙋка̀ твоѧ̀ и҆ совѣ́тъ тво́й преднаречѐ бы́ти (Деян. 4, 28).

СЦРЯ ‹преднарица́ти› ‹ца́ю›, ‹ца́еши›; ‹преднарещѝ›, гл. д. Церк. ▸ Преднарекать, преднаименовывать; предназначать, предопредѣлять. ◂ Собрашася бо воистинну во градѣ семъ на святаго отрока твоего Іисуса ‹....› сотворити, елика рука твоя и совѣтъ твой преднарече быти. Дѣян. IV. 28.

Фл ‹Преднарицати›, ‹преднарещи›, ‹преднаречи›. Совр. нет. ▸ Предварительно упоминать; предопределять. ◂ Деян. 4, 28.

чс -

См. преднарещи́: