простра́ннѡ

простра́ннѡ [пространно]

od ‹Простра́нно› пространно, 2. роскошно, сластолюбиво

Дч* ‹простра́нно› роскошно, сластолюбиво (пространно жити).

Фл ‹Пространно›, (‹пространне›, ‹пространо› — совр. нет), нар. ▸ Подробно; свободно (совр. нет); широко (совр. нет); искренне (совр. нет). ◂ Супр., 314, 18. Изб. 1076 г., 41 об. 10–12.

ГлтНЗ ‹пита́ющїйсѧ простра́ннѡ› (σπαταλῶν, qui lascivit) – сластолюбивый. 1Тим 5:6 пита́ющаѧсѧ же простра́ннѡ, жива̀ ᲂу҆мерла̀ (а сластолюбивая заживо умерла).

чс 10 АП=1 АПБ=1 МнК=3 Проч=5

gr простра́ннѡ: ADV;