проторга́ти

проторга́ти [проторгати]

Фл ‹Проторгати›, ‹проторзати›, ‹проторгнути›. Совр. нет. ▸ Рвать, прорывать. ◂ Словн. Мар., Остр., Ио. 21, 11. Зогр., Л. 5, 6.

чс -

См. прото́ргнꙋти