цѣломꙋ́дрити

цѣломꙋ́дрити [целомудрити]

СЦРЯ ‹цѣлому́дрити› ‹дрю›, ‹дриши›, гл. ср. Церк. ▸ Хранить цѣломудріе; быть цѣломудрымъ. ◂ Одержимыя нечистыми духи отъ тѣхъ власти избавляетъ и цѣломудрити творитъ. Мин. мѣс. Іюля 5.

Фл ‹Целомудровати›, ‹целомудрити›. Совр. нет. ▸ Сохранять непорочность, целомудрие. ◂ Хил. 2 &Вб& 14–15. Пч., л. 12, л. 108.

чс 2 АПБ=1 МнК=1

gr цѣлому́дрити: V,ipf,intr; inf