ѿплы́ти
ѿплы́ти [отплыти]
САР-1 ‹Отплыва́ю›, ешь, отплы́лъ, отплыву̀, ва́ть, отплы́ть. гл. ср.
Плывя отдаляюсь.
‹Оттуду отплыша въ Кипръ›. Дѣян. XIII. 4.□
‹Отплыть отъ берегу, отъ пристани›.
→САР-1 т.4, с.923
ГлтНЗ (ἀποπλεῖν, abnavigare, navigare; ἐκπλεῖν navigare, enavigare) – отплыть. Деян 13:4□ ѿтꙋ́дꙋ же ѿплы́ста въ кѵ́пръ.
чс 2 АП=1 АПБ=1